De eerste elektrische auto van Mazda is geweldig

Lekker elektrisch rijden in de Mazda MX-30

Tekst Gerrit Brand
Foto’s Suhaila Sahmarani
Eens zullen we er allemaal aan moeten geloven. De overstap maken van een conventionele auto (met fossiele brandstofmotor) naar een elektrisch aangedreven vehikel. En moeten aanvaarden dat een auto nu eenmaal gewoon een gebruiksvoorwerp is waarmee je van a naar b kunt voortbewegen. We reden een dikke week in de eerste elektrische auto van Mazda, de MX-30 en dat was beslist geen straf.

Waar te beginnen? Je parkeert je eigen auto, waarmee je juist druk schakelend het hele land doorgereden bent van Groningen naar Waddinxveen waar de testwagen staat, en denkt: hm, dat was niet verkeerd, die ouwe auto doet het nog goed. Dan krijg je de sleutels van de nieuwe Mazda MX-30 (en eerlijk gezegd, ik had me niet georiënteerd op de auto, dus het wás een verrassing) en bent aangenaam verrast door het uiterlijk van de auto. Hij is anders dan anders: nogal vierkant of rechthoekig, een auto met veel rechte hoeken, zowel vanbuiten als vanbinnen. Kijk maar eens naar de foto’s. De sleutel kun je in je zak houden. Je hebt het portier bij wijze van spreken nog niet aangeraakt of hij gaat al open. Je bent verrast door het interieur dat er chic maar ook spartaans uitziet. Heel mooi. Het dashboard is bekleed met kwaliteitsmateriaal, dat zie je zo. De middenconsole is riant, met in het midden een grote knop waarmee je alle functies van het communicatiesysteem (DAB radio/geluidsinstallatie, navigatie, verwarming interieur, airco etc) kunt bedienen. De stoelen zijn sober bekleed met een jeansachtige stof, de panelen in de portieren zijn bekleed met een grijze materie die ik niet herken. Het blijkt materiaal te zijn gemaakt van gerecyclede petflessen. Mooi, duurzaam dus. De afdekkleppen voor de bekerhouders in de middenconsole zijn afgewerkt met kurk. Mooi, anders en natuurlijk.

Freestyle deuren

Ik leg wat spullen in de auto en wil een tas op de achterbank zetten. Maar hoe gaat die open? Heel apart ze gaan naar achteren open. Er zit geen middenstijl in de auto. Wie de Mazda RX-8 kent weet wat ik bedoel. Het zijn (lees ik later in de brochure) zogenaamde freestyle deuren die in tegenovergestelde richting opengaan. Anders dan anders, deze wagen geeft je meteen het gevoel dat je in iets bijzonders gaat rijden.

Geen geluid

Oké. Druk op de startknop. Geen geluid, alleen metertjes (indicatoren) op de display in het dashboard die op en neer gaan, en heen en weer flitsen en dan ‘settelen’. De auto ‘loopt’. Eigenlijk kun je dat van een elektromotor niet zeggen. Hij is actief, geactiveerd, bereid de auto op je commando (indrukken van het elektronisch ‘gaspedaal’) voort te gaan bewegen. Je ziet dat je zo’n 160 kilometer kunt rijden. Helemaal vol zit de batterij niet, maar vooruit, we kunnen gaan rijden. De auto voorzichtig van de parkeerplaats gemanoeuvreerd. Het is even wennen, maar tja, alles functioneert verder als bij een auto met geaspireerde motor. Hij stuurt lekker, zweeft over de weg. Je geeft een dot gas en de wagen schiet weg. Bij een stoplicht ben je steeds het snelst weg. Ik heb geen acceleratie gemeten maar dit ding is bloedsnel. Niet de topsnelheid, de meter gaat tot 160 km/h, maar de acceleratiesnelheid. Eigenlijk wist ik dit al. Elektrische auto’s zijn snel.

​
Heerlijke auto

Wat een heerlijke auto is dit. Mijn medepassagier en fotograaf die al met het fototoestel in aanslag zit is ook zwaar onder de indruk. Zij zit lekker. Zelf heb ik onmiddellijk commentaar op de stoelen waarvan ik de zitting aan de korte kant vind. Mijn bovenbenen ondervinden weinig steun, alleen je kont zit stevig in de stoel. Aan de andere kant, waar zeur ik over, ik heb de hele weg van pakweg Den Haag naar Groningen lekker gezeten, maar ik kan me wel voorstellen dat je als je duizend kilometer gaat rijden je een wat comfortabelere stoel zou willen hebben. Daarmee komen we meteen op het enige minpuntje van deze geruisloos voortglijdende wagen, het bereik. De range is, lees ik, 200 kilometer. Dat is niet veel. Laten we eerlijk zijn. Er zijn elektrische auto’s die zich erop beroemen 350 of meer kilometers uit een 100% opgeladen batterij te halen. De afstand van Den Haag naar Groningen is zo’n 235 kilometer. Dat wordt dus onderweg laden! Dit is geen ideale reisauto voor lange afstanden. Je rijdt er niet – zoals ik vroeger vaak deed – mee van Groningen naar Lissabon. Dat zou 2500:200, minimaal 13 keer opladen zijn onderweg. Voor een ongeduldig mens als ik niet te doen. Maar goed, deze auto is bedoeld voor dagelijks gebruik in en om de stad. Van huis naar kantoor, dat soort dingen en dan is het gewoon een ideale auto. Vooral als je zelf over een oplaadpunt bij je huis of in je garage beschikt.

Wij reden de Luxury edition, met als extra’s: schuif-kanteldak, Bose premium audiosysteem met 12 speakers en uitgebreide extra veiligheidssystemen.

Even wat leuke zaken op een rij:
-Het uiterlijk, een crossover
-Hoge instap, perfect voor senioren -Hoogwaardige afwerking in interieur
-Deurpanelen van gerecyclede petflessen
-Voorstoelen staan ver uit elkaar: brede, zwevende middenconsole
-Connected car – je bent online, de verbinding met je smartphone is perfect. Telefoneren, Spotifiy luisteren, noem maar op; alles werkt.
-Wagen op afstand te bedienen met je smartphone: binnentemperatuur, oplaadpunten zoeken etc
​-Radar cruisecontrol (dat wil zeggen, auto houdt zelf afstand tot voorligger), dode hoek detectie, rijbaanassistentie, head-up display
-Rijk uitgerust met LED koplampen, achteruitrijcamera , Electric G-Vectoring Plus (accelereren, sturen, remmen, vloeiend, sluit aan op elektromotor).

De eerste elektrische Mazda is er vanaf € 33.140. Gemiddeld stroomverbruik: 19 kWh per 100 km. Een laadpaal bij huis of kantoor kan vanaf € 1500 geleverd worden.
Zie voor alle uitvoeringen en afleverkosten, leaseprijzen en dergelijke de website van de Mazdadealer