Lancia Thema 3.6 V6 Executive, The American – German – Italian connection
Tekst Gerrit Brand
Fotografie Suhaila Sahmarani
Natuurlijk is het niet goed om autoverhalen al te persoonlijk te maken. Maar soms ontkom je er toch niet aan. Want een auto als de nieuwe Lancia Thema vraagt gewoon om een persoonlijke noot. Het is namelijk al te gemakkelijk hem af te schrijven als een veredelde Chrysler 300C. Wat hij natuurlijk eigenlijk wel is, maar daar is nou juist niks mis mee. Het brengt deze executive car van Lancia namelijk in één klap op het niveau van de Duitse concurrentie, Mercedes, BMW en Audi.
Leg uit! Welnu, de Chrysler 300C kwam voor het eerst in 2004 op de markt. Acht jaar geleden dus. Chrysler had toen een relatie met Mercedes Benz. Die nieuwe 300C werd daarom gebouwd op een Mercedes-onderstel en kreeg een Mercedes-dieselmotor in het vooronder. Geweldig. Je ziet ze nog overal rijden als taxi. Inmiddels is het huwelijk met Mercedes ontbonden en heeft Chrysler in het Italiaanse Fiatconcern een nieuwe vaste partner gevonden. Lancia had een nieuw topmodel nodig en wat deed men? Men toverde de oude 300C om in een nieuwe Lancia Thema. Leverbaar met twee verschillende motoren, een 3.6 V6 liter (Amerikaanse) Pentastar van 286 pk en een 3.0 V Multijet, één met 190 pk en één met 240 pk. Deze ‘test’ betreft de 3.6 liter-uitvoering. Niet zo’n milieuvriendelijke auto (milieulabel D) en ook niet zo voordelig in het brandstofverbruik. Gemiddeld volgens het boekje 9,4 liter per 100 km, maar in de praktijk verbruikt hij een stuk meer. Maar, en nu komt het, zuinig is bijvoorbeeld de Audi A6 3.0 liter benzine ook niet, en een Mercedes- of BMW-sedan is ook niet zo zuinig, als ze je wel willen doen geloven. De prijs van deze Thema is € 63.500,- en daarmee is hij beslist niet duurder dan de genoemde concurrentie. Eigenlijk goedkoper, want voor dit bedrag zit bij de Lancia Thema het meeste erop en eraan en dat kun je van die andere merken niet zeggen. Dan is er nog iets wat de Thema voor mij absoluut aantrekkelijk maakt en dat is het feit dat het om een achterwielaangedreven auto gaat. Jazeker, voor het eerst in pakweg veertig jaar weer een achterwielaangedreven Lancia. Leuk toch? De naam Thema grijpt terug op de Thema uit de jaren zeventig, tachtig. Toen een auto, gebouwd op hetzelfde onderstel als de Saab 9000 en de Alfa Romeo 164. Ik herinner me die wagen nog goed. Een mooie, luxe sedan, chic van binnen met veel hout. De bouwkwaliteit was wat minder. Naarmate hij ouder werd, ging hij steeds harder rammelen. Nu dus een auto die op een Mercedes-onderstel staat. En met een bouwkwaliteit die (voor zover je dat van een nieuwe auto kunt beoordelen) mijlenver boven die van die oude Lancia uitsteekt. Geen kraakje, geen rammeltje. Het is een superchique auto, met prachtige leren bekleding op zetels die beter zitten dan de bank bij je in de woonkamer, een gestileerd dashboard met ‘coole’ blauwe verlichting, en overal mooie houtaccenten. Kosten noch moeite zijn gespaard om er iets heel fijns van te maken. Niet voor niets werd het interieur door het Italiaanse Poltrona Frau ontworpen. De nieuwe Thema is een bijzonder grote, ruime auto. Met een hoge heuplijn, een agressieve vierkante neus. Als dat enorme bakbeest in je achteruitkijkspiegel opdoemt ga je echt wel gauw aan de kant. Daar komt de mafia, denk je dan. Laten we eerlijk zijn, het is een heerlijk ordinaire auto. Eigenlijk kàn zo’n auto helemaal niet meer in deze tijd van kleine, zuinige wagentjes en hybride of elektrische gezinsauto’s. Overigens kunnen ook die grote BMW’s, Audi’s en Mercedessen niet meer, maar dat had u wel begrepen. Vergeleken bij die Duitse auto’s heeft de nieuwe Lancia echter net even dat extra mafioso-gevoel, waar je op kickt of niet. Anders gezegd: het is een auto voor mensen die het ‘aan de kont zal roesten’ wat een ander over ze denkt. Deze Lancia is een heerlijke reiswagen voor wie het zich kan veroorloven. Met zijn nieuwe automatische achtversnellingsbak biedt hij een fenomenaal rijcomfort. Schakelen kun je het nauwelijks noemen. De wagen glijdt door de versnellingen als een mes door de boter. De motor spint zijdezacht, geluiden van buiten zijn er niet. Een ongekend hoog luxe-niveau voor deze in Canada gebouwde wagen. Wat details: dat dubbele open dak, een glasplaat van voor naar achteren over 70% van het dakoppervlak. Aan de binnenzijde een stoffen afdichting. Alles elektrisch natuurlijk. Dat chique klokje in het dashboard (à la Maserati), die majestueus klinkende geluidsinstallatie annex navigatiesysteem. Die tv-camera om bij het achteruitrijden te kunnen zijn waar je rijdt. Rij-impressie: op de snelweg niks aan de hand, je zweeft over de weg. In de stad, je denkt, het zal wel moeilijk zijn zo’n grote wagen in de stad, maar je manoeuvreert hem dankzij de stuurbekrachtiging bij wijze van spreken met één vinger door het drukke stadsverkeer. Parkeren is een ander verhaal, maar dat doe je dan ook het beste op een ruime plek of in een moderne parkeergarage. Conclusie: ik moet ineens denken aan een uitzending van het programma Top Gear, waarin ze de Alfa 166 de perfecte wagen noemden. Maar je zou hem tweedehands moeten kopen. Alleen wie was er zo gek om hem nieuw te kopen? Wie schaft hem als eerste aan? Geldt ook voor de Lancia Thema. |
|