Tekst Gerrit Brand foto’s Suhaila Sahmarani In de periode van 12 tot 19 juni reden we met een elektrische Mercedes EQB naar Milaan. Daar was de fashionweek gaande. Dat betekent dat het er extra druk was en er bijzonder veel ‘mooie’ mensen rondliepen in opvallende kleren. En dat terwijl Italianen en in het bijzonder de Milanezen toch al bekend staan als mensen met smaak. Maar waar het ons vooral om ging was eens te zien hoe het is om Europa van noord (nou ja, noord – van Nederland) naar zuid (Italië dus) te doorkruisen met een elektrische auto. De Mercedes – dat verklap ik maar vast – heeft zich een waardig vervoermiddel betoond. De EQB is bij lange na niet de allerduurste en allerhoogst in het Mercedes-scala gepositioneerde auto. Een goede middenklasser zou je zeggen. Wat mij betreft een perfecte auto. Mooi afgewerkt, luxueus uitgevoerd, moeiteloos rijdend, comfortabel – noem alle woorden maar op waarmee je een auto de hemel in kunt prijzen. Ik heb natuurlijk vaker in elektrische auto’s gereden. Soms, zoals jaren geleden met een Japanse auto in de winter, was de actieradius echt pet. Elke 150 km stress; zorgen of je wel een laadstation/paal zou weten te bereiken of te vinden. Maar vorig jaar reden we al eens met een Mercedes EQE SUV naar Luxemburg en dat was een genoegen. Die reis verliep probleemloos. Alleen is dat een auto die qua prijsstelling wel enigszins buiten het bereik van de gemiddelde automobilist ligt. Het hogere segment. De EQB is heel betaalbaar. De elektrische auto’s wórden ook steeds voordeliger. Waar het nu nog op vastzit om iedereen in een elektrisch aangedreven wagen te krijgen zijn een goede actieradius want je wilt niet elke dag een half uur of langer staan te laden, én een goede infrastructuur qua laadstations. Dat laatste is in Nederland (klein landje) goed voor elkaar. In Italië is het nog wel eens zoeken naar een geschikte lader. Verschillende uitvoeringen Eerst maar even wat informatie over de EQB. Die is er in verschillende uitvoeringen. Alles is te vinden op internet. Dat klinkt wat flauw, maar eerlijk gezegd zijn er zoveel mogelijkheden, ook om je auto uit te rusten, dat het mij ook begint te duizelen als ik het uitzoek. We kregen de auto mee van Mercedes-Benz zonder veel uitleg. Dan begin je, als je een beetje aan de wagen gewend bent, pas te denken: wat voor uitvoering hebben we eigenlijk meegekregen. Qua ‘motorisatie’ zijn de modellen allemaal gelijk. De aandrijving is trouwens op de voorwielen. Heel anders dan bij de brandstofwagens van Mercedes-Benz die allemaal achterwielaangedreven zijn. Onze EQB staat vanaf zo’n 60.000 in de prijslijst. Is dus zeer compleet uitgevoerd. De prijs begint echter bij 55.000 euro voor het basismodel. Het maximale vermogen van de Mercedes-Benz EQB 250 is 140 kW (190 pk). Het maximale koppel is 385 Nm. Je hebt qua uitvoering de Business, Luxury en AMG Line. Onze auto was de Luxury Line. Met zeer comfortabele stoelen met witte bekleding. Een heel goed soundsystem met uiteraard DAB + radio, het zgn. Advanced Sound System. KEYLESS-GO comfortpakket. MBUX augmented reality voor navigatie, en een automatische klimaatregeling, THERMOTRONIC met twee zones. Ik zal maar niet proberen alles precies op te noemen. Mocht u na lezen van dit artikel een EQB willen aanschaffen dan zit er sowieso niets anders op dan via de dealer en/of internet je te oriënteren en de wagen naar eigen voorkeuren ‘aan te kleden.’ Veel ruimte Het meest positieve aan de EQB is naast de degelijke uitvoering en de grote actieradius, de hoeveelheid ruimte die de auto biedt, terwijl hij toch niet bovenmatig fors oogt. Als je hem zo ziet staan bij een laadstation naast een Porsche of zo’n grote BMW oogt hij zelfs smal en klein. Maar onze EQB biedt enorm veel bergruimte. Zowel voor de bestuurder als de bijrijder is er heel veel ruimte voorin de auto, maar ook achterin is er plek voor zeker drie mensen. De wagen is een hatchback met maar liefst 1700 liter bagageruimte. Voldoende voor onze bagage voor een week, plus een aantal flinke tassen vol boodschappen, die we op de terugweg meenamen van een Franse supermarkt. Want als je in Frankrijk bent moet je natuurlijk, wijn, kazen, vleeswaren, brood (die Franse baguettes zijn zoveel beter dan die witte Hollandse stokbroden) en wat dies meer zij inslaan. Laden en actieradius We reden van Groningen naar Trier in Duitsland. Dat is zo’n 470 kilometer. De EQB heeft een actieradius van (als hij helemaal vol is en volgens het boekje) een dikke 500 kilometer. In de praktijk ga je je na een kilometer of 300 toch zorgen maken of je wel op tijd een laadstation zult weten te vinden. Dus bij zo’n 20% lading begin je te zoeken. Het GPS navigatiesysteem is goed. Als je je eindbestemming erin zet gaat hij automatisch op zoek naar de nodige laadpunten. Die worden toegevoegd en onderweg zie je tijdens het rijden steeds weer nieuwe laadpunten op je route verschijnen. Daarbij wordt ook het aantal kW’s van de laadpunten (variëren van 50 kW tot 400 kW voor de besten – bijvoorbeeld FastNed) aangegeven en je ziet of er plek vrij is. Eigenlijk heb je geen reden om je druk te maken. Dat doe je in het buitenland natuurlijk wel. De afstanden zijn veel groter dan in Nederland en je weet niet of je, eenmaal aanbeland bij een laadpunt, wel kúnt laden. In Duitsland en Zwitserland was het allemaal geen probleem maar in Italië kom je wel laadpunten tegen die niet werken, noch op de tag van Mercedes-Benz die bij de auto geleverd is, noch op je eigen bankpas of creditkaart. Maar het moet gezegd: in wezen verliep alles vrijwel probleemloos. Achteraf denk je dan, waar heb ik me druk om gemaakt. We laadden dus een keer voordat we Trier bereikten. Daarna hadden we nog voldoende stroom om flink door te rijden richting Basel. In Duitsland nog een paar keer geladen. Toen Zwitserland door tot aan Lugano, waar we weer laadden. Daarna naar Milaan waar we nog minstens 50 % lading hadden en de auto gerustgesteld een paar dagen konden parkeren in een parkeergarage om de stad te voet en per tram te verkennen. Mooie stad. Prachtige winkels, de Dom die je moet zien uiteraard, heerlijke restaurants, nou ja, zie de foto’s. Op de terugreis was de EQB weer onze vriend. We reden terug via Bern waar we een nacht verbleven, om vervolgens de route op Malmedy in België te zetten voor een laatste overnachting alvorens de wagen de dag daarop terug te brengen naar Den Haag. Wat viel er op? Als autoliefhebber (man, enigszins op leeftijd, opgegroeid met motoren die op fossiele brandstoffen lopen) heb ik altijd geroepen dat elektrische auto’s eigenlijk maar niks zijn. Geen charme, geen romantiek. Je kunt het niet hebben over cilinders en cilinderinhoud, gietijzeren of aluminium motoren, versnellingsbakken en noem maar op. Als je er goed over nadenkt dan zijn die ouderwetse benzine- en dieselauto’s ook wel erg gecompliceerd. Al die onderdelen waaruit die auto’s zijn opgebouwd, al die fijne mechanica, bewegende onderdelen en dergelijke, het is eigenlijk onvoorstelbaar dat de mens erin is geslaagd zulke mooie producten te bouwen. Elke auto, of het nu een Japanner is of een Ferrari, is een kunstwerk op zich. Maar datzelfde geldt voor de elektrische auto’s. Ook hierbij kun je je verwonderen over de technologie die erachter zit. De beeldschermen, chips, de elektronica, de aandrijving. Elektrische auto’s rijden veel gemakkelijker dan brandstofwagens. Geen versnellingsbakken, alles is automatisch. Remmen en gasgeven, is het enige dat de bestuurder moet kunnen. En ze zijn supersnel in vergelijking met de gemiddelde brandstofwagen. Het enige dat ze missen is de romantische component. Of je nu in een Mercedes, een Porsche of een elektrische Peugeot of Opel rijdt, als het eropaan komt is het één pot nat. Geen mooie verhalen over de gedistingeerde aandrijving, geen racehistorie, het zijn allemaal auto’s met vier wielen en een magneet/spoel systeem (elektromotor) qua aandrijving. Het enig waarmee de eigenaar zich kan onderscheiden van een ander is de merknaam. Dan is Mercedes-Benz nog niet zo’n gekke naam. Conclusie Ik ben wel om. De toekomst is aan elektrische auto’s. De infrastructuur in Europa qua laadstations is al behoorlijk goed en kan alleen maar verbeteren. Alles werkt op stroom en gps/satellietsystemen. Daarmee zijn we (even een pessimistische noot) in tijden van oorlog wel erg kwetsbaar. Laten we alsjeblieft geen ruzie maken met elkaar in deze wereld. Wordt natuurlijk al gedaan. Tijd dat daar een einde aankomt.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorGerrit Brand richtte in 1993 het merk GranTurismo magazine op. Sindsdien schrijft hij o.a. over auto's Categories |