Rijden met de Subaru Solterra Tekst Gerrit Brand Foto’s Suhaila Sahmarani Subaru kennen we nog goed van de rallyauto’s. In de jaren ‘90 was de Subaru Impreza 555 met Colin McRae een hoogtepunt. Inmiddels is het alweer 15 jaar geleden dat het merk voor het laatst in het WRC (World Rally Championship) meedeed. Nog iets, bijna alle Subaru’s zijn vierwielaangedreven. De BRZ bijvoorbeeld niet. Dat is een kleine sportwagen in samen werking met Toyota ontwikkeld. Evenals de nieuwe Subaru Solterra, de geheel elektrisch aangedreven auto van Subaru. Bij Toyota heet hij BZ4X. Ik kom er nog op. We reden met de Subaru Solterra naar Kortrijk in België en verbleven ondertussen een paar dagen in Sint-Niklaas. Of het nu het interieur is of de carrosserie, overal hoekige vormen. Mooi. De afwerking van deze Subaru is subliem. Voor een autoliefhebber als ik was de overgang naar elektrisch rijden even wennen. Hoewel… inmiddels is de hoeveelheid elektrische auto’s op de Nederlandse (en Europese) wegen de afgelopen tien jaar enorm gegroeid. We mogen wel stellen dat Tesla de markt heeft opengebroken (mede dankzij het ruimhartige subsidiebeleid van de Nederlandse overheid). Ondertussen rijden er al meer dan 30 miljoen elektrische auto’s van alle merken op de Europese wegen rond. De Scandinavische landen, vooral Noorwegen, lopen voorop. Men verwacht dat daar volgend jaar al alleen nog maar elektrisch auto’s verkocht zullen worden. We zullen zien. Op de Social Media, vooral Facebook waar natuurlijk voornamelijk oudere mensen ‘op zitten’, zag ik de laatste tijd wel een aantal kritische verhalen van mensen die maar niet aan elektrisch rijden willen. Zo wordt gezegd dat de verkoop van elektrisch aangedreven voertuigen aan het afnemen is, vooral in Duitsland, maar ook in Nederland zal het volgens de cynici minder worden, want ‘de subsidies vallen weg, én voor die elektrische auto’s moet binnenkort ook wegenbelasting betaald worden terwijl ze - omdat ze zo zwaar zijn - in de duurste categorie gaan vallen.’ Zou best kunnen. Maar ik denk dat het elektrisch rijden niet te stoppen is. Met ‘onze’ Solterra bezochten we een vliegveld in België, Amougies Airport, waar het hoofdkwartier van JMB Aviation is gevestigd, een vrij nieuwe speler op de markt voor private vliegtuigen. Ik ken nogal wat mensen in de luchtvaart en hoewel dat een traditioneel wereldje is, zijn er ook (KLM) piloten die zweren bij elektrisch rijden. Nou kunnen die het betalen, want ze verdienen goed. Ik denk dat dat een beetje het probleem is voor het elektrisch rijden. De auto’s zijn niet echt goedkoop, hoewel de prijzen aan het dalen zijn. De Solterra is er al vanaf € 58.295 en eigenlijk is dat een heel redelijk bedrag voor zo’n fantastische auto. Maar het neemt niet weg dat dit soort auto’s vooral door zakenmensen wordt aangeschaft. Je moet de kosten op de een of andere manier kunnen verdisconteren. Laden is niet moeilijk, maar je moet wel even de juiste App gedownload hebben. Laadpunten Een ander punt, waardoor het elektrisch rijden wellicht enigszins geremd wordt is de distributie van laadpunten. In Nederland - en ook in België – is dat best goed geregeld. We hebben hier Fastned, dat werkelijk uitstekend verdeeld is over de Nederlandse snelwegen. Ook in België konden we gebruik maken van Fastned, maar als je buiten dat net om moet is het wel even zoeken, en niet alle laadstations werken. Je moet wél het juiste pasje hebben, ingelogd zijn, de app gedownload hebben of wat dan ook. Daar moet standaardisatie in komen. Pas als je net als met een benzineauto gewoon overal terecht kunt om te laden en met je bankpas kunt betalen wordt het elektrisch rijden normaal. Ik schrijf dit omdat ik de afgelopen maanden (we reden onlangs ook naar Italië met een elektrische auto) nogal wat stress ondervond vanwege dat elektrisch rijden. Als je je bereik ziet afnemen tot 80 km en de batterijcapaciteit tot, ik noem maar wat, 15% maak je je zorgen. Je kunt wel een laadpunt bereiken maar zal deze het wel doen? Het ís wel gebeurd dat we snel weer op zoek moesten naar een andere lader omdat het laadpunt, waar we terecht waren gekomen via het navigatiesysteem van de auto, met geen mogelijkheid aan de praat te krijgen was. Oké. Klein bier. Want achteraf viel het allemaal telkens weer mee. De rit door Nederland en België waarbij we alles samen zo’n 1000 kilometer met de Solterra aflegden verliep probleemloos. Solterra Eerste indruk. Wat een mooie auto is dit. Alleen al die rode kleur. De ruimte binnenin is geweldig. De stoelen zitten perfect. De lay-out van het instrumentarium is erg goed, alle knoppen zijn onder handbereik. Je hebt een zee van ruimte om je heen. De Subaru Solterra is pas sinds begin dit jaar op de Nederlandse markt. De auto heeft een heel eigen vormgeving. Op de een of andere manier lijken alle elektrische auto’s – althans die voor dagelijks/gezins-gebruik – op elkaar. Ze staan hoog op de wielen, zijn vierdeurs en lijken een soort SUV’s. Komt natuurlijk door dat grote zware batterijpakket dat ergens ondergebracht moet worden in de carrosserie. Subaru heeft ook zo’n SUV-vorm, maar de stilisten van het merk hebben extra aandacht aan het ontwerp besteed. Het is heel hoekig, (zie de foto’s), zowel qua exterieur als qua interieur. Binnenin valt onmiddellijk de brede middenconsole op. De Solterra is geen auto waarin je elkaar even omhelst als je eenmaal zit. Ook het stuur is hoekig. Van boven en van onderen afgevlakt. Als je eenmaal zit is het allemaal een fluitje van een cent. Je drukt op de startknop en de stoel gaat automatisch naar de positie waarin je hem hebt ingesteld. Het scherm licht op, je hoeft de wagen alleen maar via een ronde knop op de middenconsole in R of D te zetten en je kunt wegrijden. Rij je eerst achteruit dan gaat de achteruitrijcamera aan en zie je goed of er zich geen obstakels achter of om je heen bevinden. Het enige waar je wel rekening mee moet houden is de breedte van de auto. Ik heb de auto gestald in een parkeergarage en bij het in- en uitrijden is het even oppassen dat je niet een muur raakt. (Is me al met mijn Peugeot overkomen toen ik te haastig de garage uit wilde). Ook bij het parkeren in de parkeergarage in de Euroborg (voetbalstadion) in Groningen was het echt oppassen, die ingang tussen de paaltjes door is erg smal. En de lak van de Solterra nog erg mooi en nieuw. Alles in deze auto werkt perfect. Bij elektrische auto’s gaat het niet meer om motorvermogen, aantal cilinders, kleppen, de versnellingsbak, kortom de automechanica, maar om de software, de beeldschermen, knopjes, verlichting, kortom het softe gebeuren. Wat er onder de motorkap gebeurt interesseert geen mens meer. Maar dat je snel je smartphone kunt koppelen is wel belangrijk. Trouwens de auto kent zoveel instellingsmogelijkheden (spraak, taal, maps, geluid, waarschuwingssystemen etc) dat je er bijkans gek van wordt. Ik geloof niet dat er veel eigenaren zijn die alles precies uitzoeken. Dan moet je echt met een gebruiksaanwijzing bij de hand het hele systeem door. Wij gaan rijden. Bij elk stoplicht zijn we – als we vooraan naast een conventionele auto staan – als eerste weg. De acceleratie van de Solterra is geweldig. Van elke elektrische auto trouwens. Maar ja, je hoeft niet te schakelen alleen maar het gaspedaal in te trappen. Na een tijdje op de autoweg ga ik wat scheef zitten, hangen achter het stuur, de cruise control staat aan met automatisch afstand houden van je voorligger, en dan verschijnt ineens het bericht: Ga rechtop zitten; gezicht van de bestuurder niet gedetecteerd. Elke keer weer als ik niet kaars-rechtop zit. Of de vraag: Wilt u een pauze nemen? met een geurige kopje koffie in de display. Ik neem aan dat je dit soort dingen uit kunt schakelen, maar goed… Wat me opviel is dat de auto zelf afremt als er een obstakel in de buurt komt. Zo reed ik op een gegeven moment langzaam achteruit, waarbij er onverwacht een fiets achter me langs reed. Bam! De wagen stond in een keer stil, zonder dat ik het rempedaal maar aangeraakt had. Verschil met Toyota De Solterra is ontwikkeld samen met Toyota, een verdeling van 50/50. Het model een kopie van de BZ4X noemen is te makkelijk. De Solterra heeft altijd permanente vierwielaandrijving, waar Toyota met een inschakelbaar systeem wekt. Dat wil Subaru pertinent niet. Er zijn meer verschillen, in onderstelafstemming en besturing. Toyota kiest voor Steer-by-wire, een digitale verbinding tussen voorwielen en stuurwiel, Subaru heeft een fysieke stuurstang. Vanwege een beter stuurgevoel en meer stuurprecisie. Ook het onderstel is meer op rijdynamiek afgesteld. Een Subaru moet gewoonweg goed rijden. Het design, de voorzijde van de Solterra is veel hoekiger (zeshoekige grille en mistlampen) achterzijde: c-vormige combinatielampen. Solterra heeft 3 rijmodi: Normaal, Eco en Power (Toyota heeft 2 rijmodi: Normaal en Eco). Ik moet erbij zeggen dat ik alle rijmodi geprobeerd heb. Maar over het algemeen in Eco heb gereden. Leek me het voordeligst. Power is natuurlijk erg sportief rijden. De afstelling van de ophanging en het afstellen van het stuurgevoel zijn verschillend: stevigere ophanging en zwaarder stuurgevoel op de Solterra versus Toyota-versie. Acht jaar garantie Net als de hybride- en benzinemodellen van Subaru, komt de nieuwe Solterra in aanmerking voor Safe8: 8 jaar garantie zonder kilometerbeperking. Dat geeft wel veel zekerheid. Er spreek nogal eens mensen die bang zijn dat hun elektrische auto na vier jaar qua batterij af is en dat ze dan voor enorme kosten komen te staan. De nieuwe Solterra staat sinds een paar maanden bij de Subaru-dealer voor prijzen die beginnen bij zo’n € 58.000,-. Welke van de uitvoeringen ook wordt gekozen, permanente vierwielaandrijving, een uitgebreid rijhulpsysteem en een rijke standaarduitrusting zijn altijd standaard. Er zijn dus verschillende uitvoeringen. Wie daar precies het fijne van wil weten moet maar op internet kijken. Hier is de brochure te zien. Mooi gestileerde auto. Let op de hoekige vormen. En dan nog even: Solterra is Subaru's eerste EV. Hij is nu zo'n anderhalf jaar op de markt. Is Subaru laat met zo’n auto? Wellicht, maar een nuance is op z’n plaats: het merk zal nooit vooroplopen bij nieuwe ontwikkelingen. Dat is wellicht het lot van een klein en zelfstandig merk. En het heeft te maken met de eisen die het merk aan zijn modellen stelt. Ook de EV moet een echte Subaru zijn: 21 cm bodemvrijheid, permanente vierwielaandrijving, hij brengt je daar waar je maar wilt. Een echte Subaru dus. En 100% elektrisch. Veiligheid. EyeSight. Subaru streeft naar 0 verkeersdoden in 2030. Dankzij de bijzondere techniek en actieve veiligheid, maar ook met dik Japans staal, ringvormige kooiconstructies en een voorziening als EyeSight. EyeSight werkt als een paar extra ogen voor de bestuurder en helpt aanrijdingen voorkomen. Subaru Safety Sense is de volgende stap in Subaru’s uitgebreide pakket aan veiligheidsvoorzieningen. Nu houdt de auto bijvoorbeeld in de gaten wanneer de deur wordt geopend en er verkeer nadert. Veiligheid is dus belangrijk. Vandaar tal van waarschuwingssystemen en alarmen. Vervelend, vinden sommigen. Maar elk piepje kan worden uitgeschakeld. Wel moet na het starten dat piepje opnieuw de mond worden gesnoerd. Een bewuste keuze, Subaru heeft liever dat je zo veilig mogelijk rijdt met een piepje, dan dat je zonder piepje met je hoofd in een airbag eindigt. Wel een hoop gedoe en gepiep aan je hoofd overigens. Maar zoals ik al schreef, het systeem werkt goed, bijvoorbeeld toen die fietser onverwacht achter me langs reed. Subaru staat bekend om zijn betrouwbaarheid. Van alle Subaru's die de afgelopen tien jaar zijn geproduceerd, rijdt 97% nog steeds rond. Kilometerstanden van drie tot vier ton en meer zijn daarbij geen uitzondering. Subarurijders zijn bovendien trouw en loyaal aan hun merk. Conclusie Dit is echt een hele fijne, elektrisch aangedreven auto. Waarom? De vormgeving spreekt me aan, het interieur is ruim en met (open) glazen dak heel licht, de auto rijdt zo gemakkelijk (en gemak dient de mens nu eenmaal) dat, als je er eenmaal aan gewend bent, je eigenlijk niet meer met zo’n ouderwetse door een fossiele brandstoffen motor aangedreven auto wilt rijden. Ik heb het geloof ik al eens eerder gezegd: elektrisch rijden is de toekomst. Kan niet anders. We reden de auto van 2 t/m 9 augustus 2024. En kregen hem te leen via autobedrijf Eickhof in Apeldoorn. Subarudealer. Eickhof.nl. Een kleine foto-impressie van Sint-Niklaas, Gent en Brugge.
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
AuthorGerrit Brand richtte in 1993 het merk GranTurismo magazine op. Sindsdien schrijft hij o.a. over auto's Categories |